Het tweede panir-experiment is goed gelukt, en veel lekkerder dan de vorige keer. Ik begin de smaak te pakken te krijgen!
1 liter biologische volle melk (gewoon van de Albert Heijn dit keer), 1 eetlepel yoghurt, 1 theelepel zout en 1 theelepel rietsuiker.
Dit alles in een grote pan, op een middelhoog vuur aan de kook brengen. Af en toe met een houten lepel over de bodem roeren tegen het aanbranden. Zodra de melk begint te bubbelen aan de rand, opletten, de melk moet stomen en net aan omhoog komen maar mag net niet koken. Dan giet je er het (versgeperste) sap van een halve citroen bij en doe je het vuur uit. Nog een klein beetje roeren (niet te veel) en de melk gaat meteen schiften.
Lekker een uurtje laten staan.
Dan pak je een grote zeef en doet daar kaasdoek in (of, als je dat niet hebt, een brandschone theedoek, bij voorkeur gewassen zonder wasverzachter). Leg die in de gootsteen en giet de inhoud van de pan er voorzichtig doorheen, in je zeef-met-doek ligt nu een witte korrelige blub.
De puntjes van de kaasdoek bij elkaar pakken en zoveel mogelijk van het vocht er (van bovenaf) uitknijpen, dat mag best stevig gebeuren. Hoe droger hoe beter. Wat je overhoudt is een grote klont, die uiteenvalt in een korrelige, witte hüttekäse-achtige massa zodra je het in een kommetje stort.
Vandaag hebben we er notenballetjes van gemaakt.
Meng ahornsiroop door de witte massa. Hoe meer siroop, hoe zoeter en smeuïger, net waar je van houdt, maar een klein beetje is als smaakmaker al voldoende.
Neem een handvol gezouten cashewnoten en hak die zo fijn mogelijk. Meng een deel ervan door de kaas.
Maak balletjes van de kaas (beetje kneden) en rol die door de rest van de nootjes.
Lekker op een bruine boterham, op een toastje, een stukje stokbrood of gewoon zo bij de borrel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten