Trots als een hond met zeven staartjes kwam Hans naar boven vanmiddag. Met in zijn hand: de mooiste, gaafste aardappels die je ooit gezien hebt.
Een paar maanden terug had hij een klein aardappeltje in de grond gestopt, zo van, ach, we zien wel wat er uitkomt.
De plant kwam op, groeide, ging bloeien, regelmatig peuterde hij voorzichtig in de grond om te zien of de piepertjes er al zin in hadden.
En vandaag was het dus zo ver. Zeven stuks maar liefst :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten