Kennelijk was het vooral in het noorden van het land gebruikelijk, zelf had ik er tenminste nog nooit van gehoord. Nog vóór ik op de lagere school (zoals dat toen nog heette) mijn eerste nutteloze inktlap breide (nutteloos, want zelfs op de ouderwets Gristelijke school waar ik op zat werd al niet meer met inkt geschreven), had ik van mijn oma al de geheimen geleerd van insteken-omslaan-doorhalen-aflatenglijden. Oma was een fenomenaal breister. Zonder patroon of centimeter en altijd paste het perfect, ook toen we groeispurts kregen en we van een kindermaatje naar "wat ronder" gingen. Alleen een kennersoog, foutloos hoofdrekenen en razendsnel tikkende naalden. Wol werd nooit weggegooid, truien waar we uitgegroeid waren werden uitgehaald, de vochtige wol werd strak rond een glazen melkfles gewikkeld om de krul eruit te halen en er werden weer nieuwe truien/vesten van gebreid. Mijn moeder en zussen heeft het nooit kunnen boeien, maar ik heb nog steeds veel plezier in het breien en haken.
Het eerste deel van mijn haakrol: de gewone vasten.
Oh, zo'n oma had ik ook!! Elke verjaardag werden we "verblijd" met wollen sokken, handschoenen en borstrokken, die weer uitgehaald werden als ze te klein geworden waren... Later kon ik het meer waarderen. Leuke herinnering.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Marjo B-W